Wyobraźmy sobie edukację bez ocen. Kuszące czy przerażające? Może po prostu niemożliwe? Cóż by nam wtedy zostało? Z jakich środków mielibyśmy korzystać, aby określić, czy student opanował przewidziany w programie studiów materiał?

Nie…to nie możliwe. Oceny to podstawa. Nic tak nie motywuje do nauki jak „mocna dwója”. 

Ciekawe jest to, że wraz z zakończeniem edukacji formalnej kończy się również świat ocen, świat „mocnych dwój”.

W pracy ich nie dostajemy. Oczywiście, ktoś może powiedzieć, że wypowiedzenie to dwója, a premia to piątka i pewnie można by się z tym zgodzić. A co jeśli potraktować takie sytuacje jako informację zwrotną na temat naszej pracy i możliwość uczenia się? 

Wiele mówi się o nawiązywaniu współpracy pomiędzy edukacją a biznesem, o transferze wiedzy, komercjalizacji badań naukowych. A co biznes może dać edukacji? 

Notka od prowadzącego – Paweł Jasiński:

„Zapraszam Cię na warsztat, podczas którego przetransferuję ze świata biznesu różne pomysły na udzielanie informacji zwrotnej. Poszukamy wspólnie odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób biznesowe modele informacji zwrotnej mogą pomagać się uczyć?

Zapraszam Cię na warsztat, podczas którego:

💡poznasz różne modele udzielania informacji zwrotnej (zapewniam, że nie będzie o kanapce);

💡otrzymasz konkretne narzędzia wspierające przygotowanie informacji zwrotnej;

💡dowiesz się czy jesteś gotowa/y na poproszenie o informację zwrotną według schematu wykorzystywanego przez menadżerów firmy Google;

💡wypracujesz pomysły na wykorzystanie informacji zwrotnej w odniesieniu do różnych form zajęć, liczebności grup studenckich i efektów uczenia się.

Na koniec jeszcze jeden, ważny element warsztatu. Zmierzymy się z jednym z wrogów stosowania informacji zwrotnej w praktyce edukacyjnej. Jeśli jesteś ciekawy, kto jest tym wrogiem, zapraszam na mój warsztat!”